Stemmingswisselingen

Aan de ene kant gaan mijn emoties de negatieve kant op. Na de tweede chemo heb ik een slecht humeur, ben boos op mijn lijf en voel me in toenemende mate gewoon kut. Misselijk, veel pijn in mijn longen en in mijn rug. Het gaat dan toch eigenlijk ronduit slecht nu. De pijn is niet alleen zeurderig, maar ook stekend. De tweede chemo op C6 Noord duurt even lang als de eerste, maar laat meer sporen achter. Ik heb ineens uitslag in mijn gezicht en op mijn hoofd en ga nu door het leven als vlekkie.

Of als Ali Chemicalie en is het meer van ‘Boldly go where no man has gone before’. Met de nadruk op bold dan: nadat ik laatst mijn haar weer eens gewassen had lag het grootste deel in het doucheputje. Scheelt shampoo en conditioner: naast mijn haar valt ook mijn conditie uit. Dat merk ik wanneer ik naar de bedrijfsarts ga en de lift niet kan vinden (te veel verdovende middelen?). Na vijf verdiepingen trappenlopen kan ik geen boe of bah meer zeggen. Vervelend wanneer een gesprek nog moet beginnen.

Ook vervelend wanneer je gewend bent om aan te pakken en te doen. Wanneer Jasper onze afwasmachine komt aansluiten wil ik een beetje helpen, maar na een lade te hebben opgepakt en ik de stofzuiger naar beneden haal is de pijp leeg. Ik heb het hier moeilijk mee en vind het lastig mezelf als ziek en patiënt te zien.

Gummbah – Kut

 Aan de andere kant gaat het eigenlijk best goed. Ik kan vrolijk zijn, dankbaar zijn dat ik Marian, mijn moeder en de vele andere lieve mensen letterlijk en figuurlijk om me heen heb.

Zo is het bijvoorbeeld maar wat fijn dat de organisatie van de buurtbarbecue is overgenomen door Pieter, Sophia, Mary en Jos. We laten onze vegan happen thuis en blijven kort, maar het  is gezellig om met de mensen uit de straat samen te zijn (we hebben dan ook een hele leuke straat :). Ook Simone, die ons vanuit Canada een kaartje stuurt en dit blog leest. We krijgen van de BBQ-ers een prachtige orchidee en veel paprika’s. Het afscheid is even emotioneel wanneer Jos het over zijn Alpe d’huzes heeft, waarin hij mij hoe dan ook mee neemt volgend jaar.

Leonie, de diëtiste, is deze week tevreden, naast vlekkerig en kaal is mijn gewicht stabiel en ik ben zelfs wat aangekomen omdat Marian mij vol propt met regelmaat en eten.

Jennifer herinnerde me aan een geschiedenisles van Morrissey, the songs that saved your life, in Rubber ring.

The Smiths – Rubber ring

We ontmoetten Jennifer tijdens een busreis van Mad Max Tours, vanuit Bath naar Glastonbury (en meer) tijdens onze vakantie in Bristol. We hebben altijd contact gehouden en nu intensiever en bijna dagelijks. Ze stuurde vanuit Florida twee cadeautjes, de autobiografieën van Morrisseyen Marr (beiden van tieneridoolband The Smiths).

Ook de mooie woorden van Emily, Alexandre, Megan, Yasmine en Deliza vervoeren me naar een mooi weerzien in England. Samen deden we een hike in Howth tijdens onze vakantie in Dublin vorig jaar. Of Cathy, de Songpopvriendin uit Liverpool, nooit ontmoet, maar dichtbij in Liverpool.

Het is mooi, die hechte band met mensen die één dag in je leven dichtbij waren en daardoor voor altijd dichtbij zijn.

The Beatles – A day in the life

Dichterbij huis en ook heel fijn was de lunch met Kitty, die ik al ken vanaf de zandbak. Na het verorberen van de wereldse plank bij Oerwoud waren we net te laat bij de bushalte en moesten we Linda en Sem van school te halen voordat ze mij thuis kon afleveren. Ik realiseerde me dat ik nooit eerder kinderen van school heb gehaald, een nieuwe ervaring erbij. Ze zijn nog even bij ons geweest en onze woonkamer blijkt zich goed te lenen voor een geschiedenislesje over media.

Onze buren Pierre en Rina staan werkelijk altijd voor ons klaar, binnenkort gaan we er met z’n vieren even op uit. Kenniskring collega Sarah maakte een mooie elektronische Spotify lijst voor mij.

Sarah Lugthart- Spotify afspeellijst Voor Robert

Ook dichtbij is ‘mijn’ SLC klas. Morgenvroeg heb ik gesprekken met ze en ik kijk er erg naar uit. Bedankt voor de kaart ook!

Spannend is het project waar Wesley mee bezig is voor onze Social Media. Binnenkort kun je spreken met onze pagina Avans CMD ’s-Hertogenbosch

Ontroerend is de ode aan mij van CMD-student Tom, die mij dankt voor de inspiratie via een tekening. Met de teksten van John Dewey is het beeld compleet.

Tom van den Endert – Robert

En hoe mooi is het om na jaren onenigheden bij te leggen!

Het leven is mooi. What a time to be alive.

Save a little prayer for my chemo!

 

Uitgelichte afbeelding: Nvalt22 Cyclus 2 @JBZ met Manic Street Preachers – Everything must go – shirt

8 gedachten over “Stemmingswisselingen”

  1. Pfff, heftig hoor… sterkte bro, we denken aan je! We “durven” niet zo goed te bellen, bang dat het ongelegen komt maar via de groepsapp en de blogg blijven we toch nog op de hoogte. Veel liefs.

  2. Wat is dat liedje van de Street Preachers toch mooi.

    Overigens, als alles behalve Kut uitverkocht is, komen Albert en ik graag langs.

  3. Hallo Robert wat leven we met je mee,en vinden het verschrikkelijk dat je zon pijn hebt na die 2e chemokuur. En ook nog uitslag erbij. En wat moedig van je om toch nog op een opbeurende manier het van je af te schrijven.Wat ben je toch sterk en moedig,dat is je grote kracht,om het zo van je af te schrijven,zodat iedereen helemaal op de hoogte blijft. Dat is dapper hopelijk zijn de kuren niet voor niks,Je hebt n schat die Marian die je maar veel wil laten eten zodat je maar niet afvalt voor haar ook alle bewondering.Lieve Robert heel veel sterkte gewenst en lieve groet van Anny en Sjef dat je iedereen zo op de hoogte houdt is geweldig.

Laat een antwoord achter aan Hanny Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *